Wie ben ik? Een luchtige vraag, ooit als titel gebruikt in een TV programma en ook als spel gespeeld. Laat ik het daar eens over hebben in deze blog.
Inhoud
Eenvoudig?
Onlangs zat ik met vrienden en Naomi ergens te lunchen. Hoewel we in deze samenstelling elkaar nog niet eerder hadden getroffen was het een diepgaand gesprek over wie we eigenlijk zijn. Natuurlijk is dit ogenschijnlijk heel eenvoudig te beantwoorden. Als je je aan iemand voorstelt noem je je naam. Is dat ‘noemen van je naam’ wie je bent? Of gaat dit veel verder?
Kenmerken en uiterlijk
‘Ik’ ben een mens. ‘Ik’ ben een man. ‘Ik’ ben fysiotherapeut. ‘Ik’ ben 1.75 meter. ‘Ik’ weeg 72 kilo. ‘Ik’ ben blank. ‘Ik’ ben Nederlander. Ik hou van spruitjes. Ikben kaal. Ik… etc., etc.
Je bent geneigd jezelf te omschrijven op kenmerken en uiterlijk. Je kijkt in de spiegel en ziet, weliswaar een gedeelte, van ‘jezelf’. Simpel toch?
Ben ik mijn omstandigheid?
Een aantal weken geleden had ik, door omstandigheden, veel verdriet. Ik had het gevoel ‘ver van mezelf’ verwijderd te zijn, omdat ik mezelf zo niet vaak had meegemaakt. Het was een ‘nieuwe’ levenssituatie, waar ik nog geen ervaring mee had. Toevallig had ik ’s avonds een bijeenkomst met een aantal mensen, waar onder andere als gespreksthema gepland stond: ‘Wie ben ik?’ Omdat ik dacht dat ik te ver van mezelf was verwijderd was ik eerst geneigd om niet te gaan. Toch hield iets me tegen om thuis te blijven dus ik ging toch. Ik besloot open te zijn over wat me bezighield. De conclusie die avond was, mede door het gesprek, dat ik nog steeds ‘herkenbaar’ was voor mijn vrienden als ‘Gert’.Ik accepteerde dat die emotie er was, en kon er even afstand van nemen, zodat ik in deze nieuwe levenssituatie toch heel dicht bij mezelf kon blijven… Tenminste dat dacht ik…Want wat herkenden mijn vrienden eigenlijk? Was ‘ik’ dat wel?
Twee ikken
Je kunt soms, ook al ben je voor anderen herkenbaar,‘op zoek zijn’ naar jezelf. Vooral als je het gevoel hebt door je omstandigheden, je levenssituatie, te ver te zijn afgedreven van wie je werkelijk wilt zijn. Als je zegt: ‘Ik ben op zoek naar mezelf’, suggereert dit dat er twee ‘ikken’ zijn. Je zou je‘ik’ kunnen beschouwen als je diepere zelf, je ziel. Datgene in ons wat streeft naar het ware, het goede en het schone. Wat in de kern altijd aanwezig is en helaas, niet vaak ‘herkenbaar’ en moeilijk te omschrijven. ‘Mezelf’ kun je beschouwen als je gedachten (herinneringen, angsten,verwachtingen, oordelen), je conditioneringen,je ‘ego-ik’. Je gedachten zijn geneigd om constant te stromen en je vaak niet met rust laten. Vaak zijn het je gedachten over verleden en toekomst. Je angsten over de dingen die zouden kunnen gaan gebeuren. Gedachten over de ‘rollen’ die je moet spelen in het leven. Ze zijn vaak niet gelukkig makend en daarom ongezond. En als alles meezit in het leven dan vind je dat prima zo, want dan is die behoefte om je ‘ware ik’ te herkennen er niet.
Je ware ik
Wellicht kom je dichter bij je diepere zelf als jeje meer bewust bent van je gedachtestromen, door regelmatig bewust afstand te nemen van je levenssituatie en jezelf even te beschouwen. Hoe doe je dat? Door te beseffen dat je niet bent wat je denkt. Door meditatie. Door de stilte op te zoeken. Door teaccepteren dat het is, zoals het is.
Je diepere zelf, je ware ik, is altijd aanwezig in het hier en nu, en onveranderlijk aanwezig. Mensen die ernaar op zoek zijn, realiseren zich onvoldoende dat je er niet naar hoeft te zoeken, maar het moet leren herkennen. Pas dan word je je er van bewust. Het is te vergelijken met het zoeken naar je bril, die op je neus zit… Het herkennen van je ware ik lukt het beste in stilte… Als alle ruis verdwenen is, en ook je gedachten even stilstaan. Maar wat het nu werkelijk is? Het blijft een mysterie…
Het liefste zou ik altijd mijn ‘ware ik’ willen zijn. Dit lukt natuurlijk niet, want het ego-denken is constant aanwezig. Maar het lukt wel, door oefening, om het vaker te herkennen. Die oefening bestaat uit het bewust voelen, bewust aanwezig zijn en bewust in dit moment te leven. Dan komt ‘Ik’ tot ‘leven’.Even ben je verlost van herinnering en angst, en als dat goed lukt voel je je een met alles wat er is. Even… want voordat je er erg in hebt; heeft je ego-ik je alweer te pakken! Lach er dan maar een beetje om… Want nu weet je hoe het zit.
Er zijn vele theorieën over het ‘ik’ en boeken vol over geschreven. Wat is jullie idee over het ik?
Over het ego wil ik het een volgende keer hebben.
Toost
Hierover ging het onlangs, in een rustig klein lunchtentje (Toost) in Zaandam. Een gesprek met inhoud, dat weer tot onverwachtse nieuwe gedachten en ideeën leidde, maar ook tot meer bewustzijn over ons echte Zelf… De eigenaar genoot er, op afstand, van mee.Na afloopzei hij dat hij het een opvallend en bijzonder gesprek vond. Dat was het ook. We spraken af om het er nog eens over te gaan hebben, want het is boeiend om met elkaar op ontdekkingsreis te gaan.
Veel liefs,
Gert
Mijn naam is Gert Hartog. Ik ben de vader van Naomi, die samen met Robin deze website heeft gemaakt en beheerd. Ik ben fysiotherapeut in Amsterdam en werk op 2 locaties: IJburg en Oud-West. Mijn hobby is fietstochten maken. Mijn streven is om meer te genieten van alles wat op mijn pad komt en het geluk te vinden in mijzelf en in ontmoetingen met mooie mensen. Deze website is onder andere bedoeld om mensen te inspireren op het gebied van voeding, leven en reizen. Als ‘gastblogger’ is aan mij gevraagd om regelmatig een bijdrage te leveren. Ik zal hierbij ook ‘herkenbare’ voorbeelden gebruiken uit mijn eigen leven.
Geef een reactie